Malesef hayatımın en kötü tecrübesini paylaşma kzorundayım. O kadar arsız ve berbat bir yer ki; Otelin Müdürcüğüyle telefonda görüştük. Katırı bana neredeyse AT diye anlattı desem yeridir. Vereceği maaşı, mevki ve tatile konumunu hepsini konuştuk. Hatta gel seni mersine götürürüm, burada bonfile yeriz falan. Bonfile lafına da şaşırdım. Gelirken de muz istedi benden. Bu konuşmalar beni şaşırtsa da beni şühelendirdi. Ben yine de evet demedim. Bir gün ziyarete geleyim dedim. Seni FULLCOMP ağarlıyayım dedi ve davet etti. Geldim. Odayı verdi. Daha geldiğim ilk anda bana şüphe verdi. Beyefendi boğazına düşkün, sözde oruç tutuyor ama kanşekeri falan bahane. Yemeğe o kadar daldı ki. Ben doğru düzgün konuşmak için 2 gün bekledim. Ertesi günü sabah kalktım. kendisiyle ciddi bir görüşme yapmak istedim. Ama beyefendi öğlen uyandı indi aşağıya. Bir gece ve iki gündüz, burada hayliyle birilerine beni işe başlıyor diye tanıştırdı. Oteldekiler artık bana farklı yanaşmaya başladı. Herkes bir şeyler konuşuyor. Ben de dinliyorum. Herkesin en başta otelin ispiyoncusu şu satın almacısı. Eski personeli bile. Neyse. Bir zarf attım. Bakalım nereden gelecek diye. Eğer genel müdürüm diyen müdürcükten bu zarf gelirse, tamam, bu adam otele hakim derim. Ama patrondan gelirse, boşver, burada durmak hata derim ve basar giderim dedim. Çünkü patronlar otellerini kendi yönettiklerini sanır. Eğer içerde ispiyoncuları varsa, oteli patronlar değil, ispiyoncular yönetir. Daima bu böyledir. İspiyoncular pohpohlanıp mutlu edilmek isterler. Neyse daha bitmedi. Beyefendiyi otelde görüşebilmek için yakalamaya çalışıyorum. Ama benimle görüşmekten kaçıyor. En sonunda akşam muhasebe müdürünü de yanına almış. Ofise çağırdı. Ben konuyu anladım. Attığım zarf patrondan geldi. Kararınız nedir derken bile hala sorun çıkartacağı belliydi. Ben antalya otelcisiyim, iki dil bilirim. İşimde uzmanım. Ama attan inip eşşeğe binemem dedim. Önerdiğiniz rakam antalyada garson maaşıdır. Bu maaşa çalışacak profesyonel adam bulamazsınız. Mersine bu kadar uzak gurbet ele gelecek birinin aldığı şartlar değmeli dedim. Baktım kıvırdı. Hemen bu mevki verilmez. Ben de işe 15000 lira maaşla başladım. Patron deneyelim dedi diye savunma yaptı. 15000 liraya çalışan müdür, müdür değildir. Ben konuyu kapattım. Sağlık olsun dedim. Kibarca tanıştığımıza memnun olduk dedik. Muhasebe müdür efendiliği koruyor ve müdürcüğün hatalı olduğunu anladığını gözlerinde hissettim. Buraya kadar tamam. Bir şey yok diyelim. Asıl konu, gece vakti uzak yoldan çağırdığı misafir ettiği bir meslektaşını eşyalarını alıver, seni de gönderelim demez mi? İspiyoncunun lafıyla misafir ettiği çağırdığı uzak yoldan birini geceleyin dağ başında sokağa atması. Üstelik patron dedi diyerek. Daha bitmedi. Gelirken iki kilo muz aldım kendisine. Beyefendi o kadar muzların peşinde düşmüştü ki, parasını veririm dese de hiç kaç para diye sormadı. Bu önemli değil. Kızgınlıkla arabama bindim otelden ayrıldım. 5 km sonra kızkalesinde dörtyolda kırmızı ışıkta yanı
10 Commentaires